KRAL-LAR ÇIPLAK (MI) !..
Değerli dostlar, yaşamaya çabaladığımız bu dönemde Kral değil, Kral-lar çıplak.
Temin ederim ki, sözlerim belirli bir siyasi oluşumu, partiyi ya da şahsiyeti hedef almamaktadır.
Arz-ı halim genel bir tespit ve deprem bölgesinin nazlı bir ferdi olarak ahbapça bir sitemdir.
Eksiği, kusuru, yanlışı bana; doğrusu ve güzeli size olsun.
Neden Kral değil de, Kral-lar çıplak?
Anlatayım…
Şehrimizde siyasi, ekonomik ya da herhangi bir güç selahiyeti ile söz sahibi olan her zat-ı muhterem kendi krallığını ilan etmenin gayreti içerisinde.
Aslında bir yere kadar bu durum çekilebilir, mazur görülebilir.
Fakat ne yazık ki kurulan bu krallıklar zinciri, bizatihi kendi krallıklarının makam ve mevkisine, heva ve hevesine, kudret ve azametine su taşımakta.
İşte bu durum artık düşünülmesi gereken bir vaziyet haline geldi.
Asıl maksadı; memleketin sorun ve sıkıntılarına çözüm olmak, şehrin ve vatandaşın huzur ve refahını yükseltmek olan yerel krallar, can hıraş bir şekilde kendi koltuklarının akıbetini düşünüyor, işgal ettikleri makamı ve siyasi istikballerini garanti altına almaya çabalıyorlar.
İtibar kelimesinin zannımdaki karşılığı; evvelemirde insan, toplum ve ahali tarafından kendisine duyulan takdir ve güveni ifade eder.
Şehrin bilgelerinin, yerel krallarının itibar kelimesinden anladığı ise, sadece bir üst makamdakiler tarafından aldıkları taltiften ibaret hale geldi.
Yani cümle halktan alınan övgü ve teveccüh boş ve anlamsız bir hale bürünmüş, bilakis istikbali iki dudağının arasında olan daha büyük krallara karşı hoş görünme çabası, ana amaç noktasına ulaşmıştır.
Sahip olduğumuz gelenek bize şöyle der:
‘’Tahta her oturan padişah değildir,
Padişahın oturduğu yer tahttır.’’
Buradan hareketle, bir koltuğa ya da tabir-i caizse tahta oturan her bir muhterem, kendini lortlar kamarasının asil üyesi sanıyor ve doğal olarak kral olduğu yanılgısına düşüyor. Bu yanılgı, insanlık velinimetinin kadrini ve kıymetini unutturuyor ve hayatı dünyevi bir zenginlikten ziyade görmemeye sebep oluyor.
Açıkça belirteyim ki, bir üstteki kralın karşısında kralcık bile görünemeyebilirsiniz.
O nedenle kendi lortluğunuzu ilan etmek yerine, sizlerden beklenti içerisinde olan bir şehir ve bir nüfusun olduğunu hatırlamalısınız. Şehrin imarı ve ihyası, vatandaşın türlü problem ve sıkıntısı, memleketin geldiği demografik yapı asli iştigal alanınız olmalı, şahsi duygu ve terfileriniz nihai amaç olmamalıdır.
Özellikle deprem sonrası, yaşadığımız şehrin geleceğe yönelik umudu taze ve diri kalmalıdır.
Karar verme yetki ve sorumluluğuna sahip olan yerel şahsiyetler, bu vazife bilinci içerisinde olmalı, şahsi menfaatlerini koca bir şehrin menfaatinden üstün görmemelidir.
Mecelle der ki: ‘’Bir işten maksat ne ise, hüküm ona göredir.’’
Yapacağımız işlerde murad ettiğimiz maksat; bizi doğruya, güzele ve güvene götürmelidir.
Yeri gelmişken şöyle bir anekdot da paylaşalım:
Hz. Ali sohbet eder ve kendisine sohbetiyle ilgili soru soran Düleybe’ ye şöyle söyler :
- Ey Düleyb ! Tân etme ( yani bozma ) için soru sorma ! Talebi hikmet için soru sor ! Şeytanda Allah’a sordu , Melekte ! Amma şeytan tân için sordu, Melek ise talebi hikmet için ! Şeytan’ın tânı onu hakikati Ademden mahrum bıraktı , Meleğin Hikmet merakı ise ona Ademin hakikatini aşikar kıldı .
Sonuç olarak değerli dostlar, sorduğumuz sorunun, yazdığımız kelamın yıkmak için değil yapmak için olduğunu sessiz bir serzenişle vurgulayalım.
Ve Krallara yakışan en güzel elbisenin, vatandaş nezdinde ki itibarları olduğunu hatırlatalım.
Vesselam..
