ADALET ÜZERİNE,,
İnsanoğlu köleleştikçe özgürleşir mi?
Bu sorunun cevabına, insanın neyin kölesi olması gerektiğini vurgulayarak, Evet demek durumundayım.
İnsan, bir kısım mukaddes ve muazzez değerlerin kölesi seviyesinde meftunu olunca, o doğrultuda özgürleşir, kimlik ve şahsiyet kazanır.
Bu değerlerin en başında da Adalet gelir.
Adalet, soyut bir kavramdan ziyade; kanlı-canlı, yaşayan, kimi zaman ihya olan kimi zaman ise yara alan ama her durum ve şartta varlığını sürdürmek isteyen somut bir gerçektir.
Adaletin tecelli ettiği toplum itibar görür, aydınlık olur.
O’nun tecelli ettiği, hüküm sürdüğü ‘’Vakit’’ hakikate mazhar olur, aziz olur.
Bir an düşünelim;
İbrahim ateşi suyla gülşene çevridiğinde muradı Adaletti.
Bir yiğit gece karanlığında kuyulara inlerken ya da bir güzel, zindandan saraya sultan olurken,uğruna cefa çekilen duygu yine Adaletti.
Adaletin karşısında; iktidar, nüfus, otorite ve ak-akçe gücü sadece tozdan ibarettir.
Gelelim bugüne.
Günümüz anlayışında Adaletin görsellerini bulduk, sesini bulduk, sözünü bulduk, izini bulduk. Sıra kendisini bulmakta …
‘’O’’ olduğunda yangın ciğerler lisana gelir. İnsan, toplum ha keza zaman, ruh kazanır özgür olur, olmadığında ise Beydağından avuç avuç kar söndürmez ateşi.
Torbamda bu kadar vardı dostlar. Yarayanı alın, yaramayanı çöpe atın.
Tarih boyunca çoğunun çöllerde, dağlarda, izbelerde ve dahi tekkelerde aradığı şey, Adalet.
Bulmak ve Adalet üzere kalmak dileğiyle...
