'Spor'u bilen, sporun içerisinden gelen yöneticiler' diye klişeleşmiş bir cümle var. Ne demek? Spor'un içerisinden gelen.. Ya da sporun içerisinden gelen? Buna bir türlü anlam veremedim..!
Spor nasıl bilinir? Ya da sporun içerisinden nasıl gelinir? Halı sahada maç yapmak mıdır? sporun içerisinden gelmek. Ya da amatör bir takımda forma giymek mi? Bir kulüpte yönetici olmak mı?
Bana göre herkes spordan anlar. Herkes bir parça sporu bilir. Hatta sporla ilgisinin olmadığını düşündüğümüz kadınlar, birçok erkekten daha iyi bilirler sporu. Kısacası herkesin hayatında bir parça spor vardır.
Sporu bilmek ayrı, sporun içerisinden gelmek ayrı, sporcu olmak apayrı, yönetici olmak ise çok farklı bir durumdur. Hepimiz bir parça sporu biliriz ama yöneticilik çok daha ayrı bir beceri gerektirir. İşte sporun kaderi de bir nevi burada şekillenir. Çünkü spor yapabilmek, bir yarış içerisinde olabilmek, becerikli yöneticiler sayesinde olur. Beceriksiz yöneticiler, sporu sadece eziyete dönüştürür. Öyle ki, spor yapmaktan nefret eder duruma gelirsiniz.
Hepimiz sporu çok iyi biliyoruz. Kimi zaman hakemlik, kimi zaman antrenörlük yapıyoruz. Hatta sporcunun ne yapması gerektiğini çok iyi biliyoruz. Ama ne yazık ki, bir türlü sporun iyi şartlarda yapılması için taşın altına elimizi koymuyoruz. Ortaya ise felaket sonuçlar çıkıyor. Bırakın mağlup olmayı ya da son sıralarda yer almayı, rakiplerin alay konusu haline dönüşüyor.
Beceriksiz yöneticiler mahvediyor sporu. İyi şartları bile kötüye çeviren bu insanlara verilen yöneticilik vasıfları, geleceğe umutla bakmamıza bile engel oluyor. Çünkü iyimser düşüncelerimizi yok ediyorlar. Basket atan kolumuzu, voleybol oynamaya çalışan elimizi kesip atıyorlar. Sahadaki mağlubiyetin en büyük mimarları olan beceriksiz yöneticiler, alakasız işlerle uğraşmayı tercih ediyorlar. Sözüm ona spordan anlıyorlar.
Sporda kazanmak kadar, kaybetmekte var. Hatta kaybetmek gerekir. Kazanmanın değerini bilmek için kimi zaman kaybetmek gereklidir. Kaybetmeden spor olmaz. Ama yapılan hatalar nedeniyle sürekli kaybetmek, sporcuyu karamsarlığa iter. Kazanmayı unutmak sporcuyu, sporcuya olan güveni, gelecek adına var olan umutları bitirir.
